Ben Whishaw

Ten 33-letni aktor to skarb brytyjskiej sceny teatralnej i filmowej. Zachwycił mnie w "Pachnidle", tam go poznałam. Następnym razem spotkałam go w cudownych rolach w "Atlasie chmur". Pokochałam jego rolę pianisty w tym filmie. Później piękna kreacja delikatnego i zakochanego poety w "Jaśniejszej od gwiazd". Gdy zobaczyłam go w "Skyfall" uśmiech nie schodził mi z ust. Nie potrafię określić co takiego jest w tym człowieku, ale przyciąga mnie jak magnes. To po prostu świetny aktor.                                                                                                       

Obecność (2013)

gatunek: Horror
produkcja: USA
premiera: 26 lipca 2013 (Polska) 27 czerwca 2013 (świat)
reżyseria: James Wan
scenariusz: Chad Hayes, Carey Hayes






 Ten film poleciła mi koleżanka. Miałam ochotę go obejrzeć bo jestem fanką horrorów, lubię ten dreszczyk jaki wywołuje dobry film grozy. I zapewniam Was kochani, że "Obecność" jest dobry, a nawet śmiało można stwierdzić, bardzo dobry.
Przede wszystkim ten film spełnia, wg mnie podstawowy warunek jaki musi spełniać dobry horror, a mianowicie wywołuje strach, niepokój. Już dawno nie oglądałam filmu, którego nie byłabym w stanie obejrzeć sama. A przyznam, że miałam dwa podejścia do tego filmu. Za pierwszym razem wytrzymałam 30 minut i skapitulowałam. Za drugim razem, przygotowana na to co może mnie czekać, dobrnęłam do końca.
Sama historia oparta jest na faktycznych wydarzeniach i postaciach. Bohaterami tego filmu są Ed i Lorraine Warren, małżeństwo zajmujące się demonologią, uczestniczą w egzorcyzmach i ogólnie starają się pomagać ludziom w tego typu sprawach. Tak na marginesie Lorraine Warren żyje w Stanach Zjednoczonych do tej pory i zajmuje się muzeum, w którym znajdują się przedmioty nawiedzone przez demony itp. Film ten opisuje dwie najbardziej tajemnicze ze spraw państwa Warrenów: o lalce Anabelle, oraz o nawiedzonym domu zamieszkanym przez rodzinę Perron. Ciekawostką może być informacją, że film "Amityville" również powstał w oparciu o jedną ze spraw tego małżeństwa. Oprócz ciekawej fabuły film ten ma też dobrą obsadę: Vera Farmiga, Patrick Wilson, Lili Taylor, a także świetnego reżysera znanego z niezłych horrorów, James'a Wan'a. Polecam.

Charlie (2012)

gatunek: Melodramat
produkcja: USA
premiera: 8 września 2012 (świat)
reżyseria: Stephen Chbosky
scenariusz: Stephen Chbosky







"Charlie" to film zawierający w sobie wiele zła. Poruszono w nim tematy, które znamy z życia codziennego, ale nie dopuszczamy do siebie myśli, że takie historie mają miejsce obok nas. Stephen Chbosky doskonale wprowadza nas w świat nastoletnich problemów.
Tytułowy bohater (Logan Lerman) to zamknięty w sobie uczeń liceum, wrażliwy, sympatyczny i inteligentny. Ma kochających rodziców i dwoje rodzeństwa. Niby przeciętniak, jednak w miarę poznawania go, zauważamy, że jest z nim coś nie tak. Charlie pisze listy do swego najlepszego przyjaciela Michaela, opisując w nich swoje odczucia, spostrzeżenia oraz wydarzenia, w których uczestniczy. Wszystko byłoby w porządku gdyby nie fakt, że Michael nie żyje już od roku, ponieważ popełnił samobójstwo. Ta właśnie informacja o przeszłości chłopca sprawiła, że zwróciła na niego uwagę para dość niezwykła, a mianowicie Patrick (Ezra Miller) - zabawny i czarujący gej oraz jego przybrana siostra Sam (Emma Watson) - piękna, inteligentna, mająca niskie poczucie własnej wartości dziewczyna z nieciekawą przeszłością. Oni dwoje wraz z pozostałymi osobami z ich paczki, sprawili, że Charlie wyszedł ze skorupy i poczuł się normalny.
Film ten ma niezwykły klimat i wymowę. W tej historii nie ma zbędnych scen. Wszystko co jest pokazane i powiedziane ma ogromne znaczenie. Każdy z bohaterów ma swoją poruszającą historię. Np. ciekawym wątkiem jest gej-futbolista zakochany w Patricku, z resztą z wzajemnością. Niestety jest to miłość zakazana. Ojciec tego chłopca, nietolerancyjny dupek nie może przyjąć do wiadomości orientacji syna, więc gdy przypadkowo przyłapuje go z Patrickiem w trakcie pocałunku, reaguje bardzo agresywnie. Zaczyna bić. Przez takie przeżycie młodzi ludzie tracą nadzieję na to, że na świecie jest miejsce na dobro, szczęście, przyzwoitość i tolerancję.
Historia Sam także szokuje. O niej dowiadujemy się, że od 11 roku życia była wykorzystywana przez starszych mężczyzn, później pozwalała na to starszym kolegom z liceum. Miała wówczas opinię dziwki. Można by debatować nad tym czy sama była sobie winna czy nie. Jedno jest pewne: takie traumatyczne doświadczenia kształtują osobowość i charakter takiego małego człowieka. Dlatego przestały mnie dziwić halucynacje, listy do zmarłego przyjaciela i załamanie nerwowe jakie przechodził Charlie, gdy dowiedziałam się, że przed swoją śmiercią, jego ukochana ciotka wielokrotnie go molestowała. Wtedy zaczęłam po prostu płakać.

Ludzie jak my (2012)

gatunek: Dramat
produkcja: USA
premiera: 15 czerwca 2012 (świat)
reżyseria: Alex Kurtzman
scenariusz: Alex Kurtzman, Jody Lambert, Roberto Orci






 Dziś skacząc z kanału na kanał trafiłam na ten film. Pomyślałam, że z braku innych propozycji mogę go obejrzeć. No bo wiecie ciacho w obsadzie to można popatrzeć nawet jeśli będzie mdła komedia romantyczna. Ale bardzo szybko okazało się, że ten film niewiele ma wspólnego z komedią, a zwłaszcza romantyczną. Szczerze mnie zaskoczyła ta historia, ponieważ jest dla mnie czymś nowym, co jeszcze nie zostało pokazane. Przynajmniej ja nie widziałam nic podobnego.
Film ten opowiada historię Sama (Chris Pine), żonatego sprzedawcy, który po śmierci swego ojca dowiaduje się, że ma siostrę. Przeżywa szok na kolejną wiadomość. Ojciec zostawił 150 tysięcy dolarów

Joshowi (Michael Hall D'Addario), który jak się okazuje jest siostrzeńcem Sama. Pchany ciekawością, a także chciwością postanawia poznać Frankie ( Elizabeth Banks) i jej syna. Szybko okazuje się, że jest to rodzina pełna problemów. Głównym z nich jest alkoholizm matki, która stara się walczyć z nałogiem, ale także zdolność Josha do pakowania się w kłopoty. Sam pojawia się w ich życiu starając się pomóc, ma dobre intencje, jednakże Frankie widzi go w innej roli niż przyrodni brat. Możecie sobie wyobrazić jak reaguje na wieść, że są spokrewnieni.

Jest to poruszająca historia, w której dużą rolę odgrywa również nieżyjący już ojciec. Jest on bowiem powodem wielu frustracji zarówno dla Frankie, która nie może mu wybaczyć porzucenia dla innej rodziny, jak również dla Sama, który przez całe życie czuł obojętność ojca. W tym filmie pokazano jak dużą rolę w życiu każdego człowieka odgrywają relacje z innymi ludźmi i jak to wpływa na nasze decyzje i życie.

Fajna obsada bo oprócz wymienionych już aktorów występuje również Olivia Wilde, znana m.in. z roli w "Dr. House" i "Wyścig w czasie", a także Michelle Pfeiffer, której ról nie muszę przytaczać bo na pewno wszyscy ją znają.

Czy polecam film? Bardzo polecam.

Skyfall (2012)

gatunek: Sensacyjny
produkcja: USA,Wielka Brytania
premiera: 26 października 2012 (Polska) 23 października 2012 (świat)
reżyseria: Sam Mendes
scenariusz: Neal Purvis, Robert Wade, John Logan





 Kolejny już film o sławetnym agencie brytyjskiego wywiadu, który znów zaskakuje nas swoimi umiejętnościami i inteligencją, a także męskością jakiej mogliby pozazdrościć młodsi koledzy z branży. Pan Bond (Daniel Craig), dla niektórych znany jedynie jako kilka cyferek, w tej części powstaje z martwych, oczywiście metaforycznie. Powraca do swej ojczyzny, która znów go potrzebuje. Tym razem zagrożeniem jest były agent Raoul Silva (Javier Bardem), którego ogarnęła żądza zemsty na byłej przełożonej M (Judi Dench). Jak można się domyślić nasz agent pomimo nienajlepszej kondycji fizycznej i psychicznej świetnie się sprawdzi, choć nadal Was może coś zaskoczyć w tym filmie. 
 Oprócz świetnego Daniela Craig'a oraz Judi Dench znalazło się miejsce dla wielu innych wspaniałych aktorów. Są to m. in. Ralph Fiennes, Ben Whishaw i Albert Finney.  

Parias (2011)

gatunek:	Dramat
produkcja:	USA
premiera:	20 stycznia 2011 (świat)
reżyseria:	Dee Rees
scenariusz:	Dee Rees

Tytuł tego filmu jest sednem całej historii. Jest to opowieść o człowieku wzgardzonym przez społeczeństwo, przez swoją inność. I chociaż homoseksualizm nie jest już w dzisiejszym świecie niczym nadzwyczajnym, to dla rodziców Alike (Adepero Oduye) jest największym grzechem. Dlatego zamyka się ona przed najbliższymi, którzy nie dopuszczają do siebie myśli, że ich dziecko jest lesbijką. Nietolerancja matki (Kim Wayans), ignorancja ojca (Charles Parnell) i odrzucenie przez rówieśników, a także pierwszy zawód miłosny mógłby załamać tę młodą kobietę. Ale ona na przekór wszystkim, dokonując własnych wyborów zaczyna walczyć o swoje szczęście zmagając się z prawdą o swojej tożsamości seksualnej.